فلزیاب نقطه زن
فلزیاب نقطهزن دستگاهی است که برای تأیید مکان دقیق و عمق یک شیء فلزی در زیر زمین یا آب استفاده میشود.
این دستگاهها برخلاف ردیابها که یک منطقه وسیع را اسکن میکنند، به صورت متمرکز و با دقت بالا عمل میکنند.
نحوه کار 🧲
فلزیابهای نقطهزن با ایجاد یک میدان مغناطیسی، فلزات را شناسایی میکنند.
وقتی سیمپیچ دستگاه به یک شیء فلزی نزدیک میشود، میدان مغناطیسی دچار اختلال شده و دستگاه با ارسال سیگنال صوتی (بوق) یا لرزش، وجود فلز را به اپراتور اطلاع میدهد.
شدت این سیگنال معمولاً با نزدیک شدن به هدف افزایش پیدا میکند و به کاربر کمک میکند تا نقطه دقیق را پیدا کند.
- فناوری VLF (فرکانس بسیار پایین): این نوع نقطهزنها برای پیدا کردن اشیاء کوچک و سطحی در عمق کم مناسب هستند و دقت بالایی در تفکیک فلزات دارند.
- فناوری PI (القای پالسی): این دستگاهها با ارسال پالسهای کوتاه و قوی، میدان مغناطیسی شدیدی ایجاد میکنند که برای نفوذ در عمقهای بیشتر و پیدا کردن اهداف بزرگتر، بهویژه در خاکهای معدنی، کارآمد است.
انواع و کاربردها 🛠️
- نقطهزنهای بوقی: این مدلها سادهترین نوع هستند و با بوق زدن، وجود فلز را اعلام میکنند. شدت و فرکانس بوق نشاندهنده نزدیکی به هدف است.
- نقطهزنهای تصویری (اسکنر): این دستگاههای پیشرفته با اسکن زمین، تصویر سهبعدی از فلزات و حفرههای زیر زمین را روی یک نمایشگر نشان میدهند. این تصاویر به اپراتور کمک میکنند تا شکل، ابعاد و عمق تقریبی هدف را قبل از حفاری متوجه شود.
- پینپوینتر (نقطهزن دستی): این دستگاههای کوچک و قابل حمل برای پیدا کردن نهایی هدف در داخل حفره یا خاک حفر شده استفاده میشوند. آنها دقت بسیار بالایی در شناسایی نقطه دقیق دارند.
تفاوت با ردیابها 🎯
مهمترین تفاوت فلزیاب نقطهزن با ردیاب در دقت و وسعت کاوش آنها است.
- ردیاب: برای اسکن اولیه یک منطقه وسیع و پیدا کردن محدوده تقریبی هدف از فاصله دور به کار میرود.
- نقطهزن: برای تأیید و پیدا کردن نقطه دقیق هدف در یک محدوده کوچک پس از کار با ردیاب استفاده میشود.
بنابراین، این دو دستگاه مکمل یکدیگر هستند و یک کاوشگر حرفهای معمولاً از هر دو ابزار برای دستیابی به بهترین نتیجه استفاده میکند: ابتدا با ردیاب محدوده را پیدا میکند و سپس با نقطهزن، محل دقیق حفاری را مشخص میسازد.